ಮಾರನೆಯ ದಿನ ಸುಮಾ ಆಂಟಿ ಪುಣೆಗೆ ಹೊರಟರು. ವಾಪಸ್ ಬರುವುದು ಒಂದು ತಿಂಗಳಾದರೂ ಆಗುತ್ತಿತ್ತು. ದೀಕ್ಷಾ ಹಾಗು ಮನೆ ಕೆಲಸದವಳು ಇರುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಅವರಿಗೆ ಏನು ಯೋಚನೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಬಹಳಷ್ಟು ಕೆಲಸ ದೀಕ್ಷಾಳೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಮನೆ ಕೆಲಸದವಳು ಬರುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ಆಗೊಮ್ಮೆ ಈಗೊಮ್ಮೆ ಅಷ್ಟೇ.
ಅಂದು ಭಾನುವಾರ, ದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಆರೂವರೆಗೆ ಏಳುತ್ತಿದ್ದ ದೀಕ್ಷಾ ಅಂದು ಏಳೂವರೆಯಾದರೂ ಹಾಗೆಯೇ ಮಲಗಿದ್ದಳು. ಒಬ್ಬಳೇ ಮಲಗಲು ಅವಳೆಂದೂ ಅಂಜಿದವಳಲ್ಲ. ಕಾಂಪೌಂಡ್ ಗೇಟುಗಳೆಲ್ಲ ಭದ್ರವಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಭಯವೇನು ಇರಲಿಲ್ಲ. ಒಂದೆರಡು ಮರಿನಿದ್ದೆಗಳಾದರೂ ಹಾಗೆಯೇ ಮಲಗಿದ್ದವಳನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಿದ್ದು ಪಕ್ಕದ ರೂಮಿನಿಂದ ಬಂದ ಸಪ್ಪಳ. ಅದು ಸುಮಾ ಆಂಟಿಯ ತವರಿನಿಂದ ಬಂದಿದ್ದ ಪ್ರಾಚೀನ ವಸ್ತುಗಳ ಸಂಗ್ರಹಾಲಯಗಳಂತಿದ್ದ ಕೊಠಡಿ. ಕನ್ಯಾ ಪೂಜೆಗೆಂದು ಕೆಲವು ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಅದರಿಂದ ತಂದಿದ್ದರು. ಆಗಿನಿಂದ ಅದನ್ನ ಹಾಗೆಯೇ ತೆರೆದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಒಡವೆಗಳೇನೂ ಅಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಸುಮಾರು ಕಂಚಿನ ವಿಗ್ರಹಗಳು ಅದರಲ್ಲಿ ಇದ್ದವು. ಕನ್ಯಾ ಪೂಜೆಗೆಂದು ದೀಕ್ಷಾ ಕುಳಿತಿದ್ದಾಗ ಅವಳಿಗೆ ಗಮನ ಸೆಳೆದದ್ದು ನಗ್ನವಾಗಿ ನಿಂತ ಗಂಧರ್ವನೊಬ್ಬನ ವಿಗ್ರಹ.
ತುಂಬಾ ಹಳೆಯ ವಿಗ್ರಹ ಅದು. ಆದರೂ ಮುಖದ ಕಳೆ ಕಾಣುವಷ್ಟು ವಿವರವಾದ ಕೆತ್ತನೆ ಇತ್ತು. ಯೋಧನಂತೆ ನಿಂತಿದ್ದನಾದರೂ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿಯಾಗಲಿ ಗುರಾಣಿಯಾಗಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮೈಮೇಲೆ ಒಂದಿನಿತೂ ಬಟ್ಟೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಕಟುಮಸ್ತಾದ ದೇಹ, ಭುಜಗಳು ಹಾಗು ತೊಡೆಗಳು ಇದ್ದವು. ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಕನ್ಯೆಯಾದ ಅವಳನ್ನು ಕಾಡಿದ್ದು ಎರಡು ಅಡಿ ವಿಗ್ರಹದಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಅವನ ಶಿಶ್ನ. ಅವನ ಪುರುಷತ್ವಕ್ಕೆ ಸಾಟಿಯಾಗಿ ಗೋಚರಿಸುತ್ತಿತ್ತು ಅದು. ಅದನ್ನು ಪ್ರಥಮ ಬಾರಿಗೆ ನೋಡಿದಾಗಲೇ ಬೆತ್ತಲೆಯಾಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ದೀಕ್ಷಾಳಿಗೆ ತಣ್ಣಗೆ ಸಂಕೋಚವಾಯಿತು.
ಪೂಜೆಯೆಲ್ಲ ಮುಗಿದಮೇಲೆ ಅದೆಲ್ಲ ವಿಗ್ರಹಗಳನ್ನು ಸುಮಾ ಆಂಟಿ ಜೋಡಿಸಿಟ್ಟು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ನೋಡಿದಳು. ಆಗಲೇ ತಿಳಿದದ್ದು ಅದು ತಾನಿದ್ದ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇದೆಯೆಂದು. ಅದಾದ ನಂತರ ಕೆಲಸ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಗ್ನಳಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಮರೆತಿದ್ದಳು. ಈಗ ಆ ರೂಮಿನಿಂದ ಬಂದ ಸಪ್ಪಳ ಕೇಳಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಎದ್ದು ಹೋದಳು. ಎಷ್ಟೊಂದು ವಿಗ್ರಹಗಳು ಅಲ್ಲಿದ್ದವು. ಸುಮಾರಷ್ಟು ಕಂಚಿನವು, ಮತ್ತು ಸುಮಾರಷ್ಟು ಮರದಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ್ದ ಪ್ರಾಚೀನ ಬೊಂಬೆಗಳು.
ಅದರಲ್ಲಿ ಅವಳಿಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಆಕರ್ಷಿತವಾಗಿ ಕಂಡದ್ದು ಅಂದು ನೋಡಿದ್ದ ಕಂಚಿನ ನಗ್ನ ಗಂಧರ್ವನ ವಿಗ್ರಹ. ಅದೇನೋ ಅವಳಿಗೆ ಅವನ ಶಿಶ್ನ ಬಲು ಆಕರ್ಷಣೀಯವಾಗಿ ಕಂಡಿತು. ಪೂಜೆಯ ದಿನ ಸಂಕೋಚದ ಸಲುವಾಗಿ ಆ ಭಾಗವನ್ನು ಅವಳು ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡಲಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಈಗ ಒಬ್ಬಳೇ ಇದ್ದಿದ್ದರಿಂದ ಧೈರ್ಯವಾಗಿ ಆ ಪ್ರತಿಮೆಯ ಹತ್ತಿರ ಹೋಗಿ ಕುಳಿತಳು. ಅವನ ಕಟುಮಸ್ತಾದ ದೇಹವನ್ನು ತನ್ನ ಬೆರಳುಗಳಿಂದ ಸವರಬೇಕೆನಿಸಿತು ಅವಳಿಗೆ. ತೋಳು ಎದೆಗಳನ್ನು ಸವರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅದೇನೋ ಒಂದು ತರಹದ ರೋಮಾಂಚನವೆನಿಸಿತು ಅವಳಿಗೆ. ಹಿಂದೆಂದೂ ಅವಳಿಗೆ ಆ ಅನುಭವವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ತುಂಟತನದಿಂದ ಶಿಶ್ನದ ಮೇಲೆ ಬೆರಳು ಇಟ್ಟಳು. ಅವಳಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗಿದ್ದೆಂದರೆ ಪ್ರತಿಮೆ ತಣ್ಣಗಿರದೆ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಇತ್ತು. ಅದರಲ್ಲೂ ಶಿಶ್ನ ಬಿಸಿ ಇದ್ದಂತೆ ಎನಿಸಿತು. ಮುಟ್ಟಲು ಲೋಹದಂತಿರದೆ ಮನುಷ್ಯ ಸ್ಪರ್ಶದಂತಿತ್ತು. ಅದನ್ನು ಮುಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅದೇನೋ ಪರವಶಳಾಗತೊಡಗಿದಳು.
ಇನ್ನೂ ಆಶ್ಚರ್ಯವೆಂದರೆ ಲೋಹದ ಆ ಶಿಶ್ನ ಅವಳ ಸ್ಪರ್ಶದಿಂದೆಂಬಂತೆ ಎದ್ದು ನಿಲ್ಲ ತೊಡಗಿತು
ಅಂದು ಭಾನುವಾರ, ದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಆರೂವರೆಗೆ ಏಳುತ್ತಿದ್ದ ದೀಕ್ಷಾ ಅಂದು ಏಳೂವರೆಯಾದರೂ ಹಾಗೆಯೇ ಮಲಗಿದ್ದಳು. ಒಬ್ಬಳೇ ಮಲಗಲು ಅವಳೆಂದೂ ಅಂಜಿದವಳಲ್ಲ. ಕಾಂಪೌಂಡ್ ಗೇಟುಗಳೆಲ್ಲ ಭದ್ರವಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಭಯವೇನು ಇರಲಿಲ್ಲ. ಒಂದೆರಡು ಮರಿನಿದ್ದೆಗಳಾದರೂ ಹಾಗೆಯೇ ಮಲಗಿದ್ದವಳನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಿದ್ದು ಪಕ್ಕದ ರೂಮಿನಿಂದ ಬಂದ ಸಪ್ಪಳ. ಅದು ಸುಮಾ ಆಂಟಿಯ ತವರಿನಿಂದ ಬಂದಿದ್ದ ಪ್ರಾಚೀನ ವಸ್ತುಗಳ ಸಂಗ್ರಹಾಲಯಗಳಂತಿದ್ದ ಕೊಠಡಿ. ಕನ್ಯಾ ಪೂಜೆಗೆಂದು ಕೆಲವು ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಅದರಿಂದ ತಂದಿದ್ದರು. ಆಗಿನಿಂದ ಅದನ್ನ ಹಾಗೆಯೇ ತೆರೆದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಒಡವೆಗಳೇನೂ ಅಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಸುಮಾರು ಕಂಚಿನ ವಿಗ್ರಹಗಳು ಅದರಲ್ಲಿ ಇದ್ದವು. ಕನ್ಯಾ ಪೂಜೆಗೆಂದು ದೀಕ್ಷಾ ಕುಳಿತಿದ್ದಾಗ ಅವಳಿಗೆ ಗಮನ ಸೆಳೆದದ್ದು ನಗ್ನವಾಗಿ ನಿಂತ ಗಂಧರ್ವನೊಬ್ಬನ ವಿಗ್ರಹ.
ತುಂಬಾ ಹಳೆಯ ವಿಗ್ರಹ ಅದು. ಆದರೂ ಮುಖದ ಕಳೆ ಕಾಣುವಷ್ಟು ವಿವರವಾದ ಕೆತ್ತನೆ ಇತ್ತು. ಯೋಧನಂತೆ ನಿಂತಿದ್ದನಾದರೂ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿಯಾಗಲಿ ಗುರಾಣಿಯಾಗಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮೈಮೇಲೆ ಒಂದಿನಿತೂ ಬಟ್ಟೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಕಟುಮಸ್ತಾದ ದೇಹ, ಭುಜಗಳು ಹಾಗು ತೊಡೆಗಳು ಇದ್ದವು. ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಕನ್ಯೆಯಾದ ಅವಳನ್ನು ಕಾಡಿದ್ದು ಎರಡು ಅಡಿ ವಿಗ್ರಹದಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಅವನ ಶಿಶ್ನ. ಅವನ ಪುರುಷತ್ವಕ್ಕೆ ಸಾಟಿಯಾಗಿ ಗೋಚರಿಸುತ್ತಿತ್ತು ಅದು. ಅದನ್ನು ಪ್ರಥಮ ಬಾರಿಗೆ ನೋಡಿದಾಗಲೇ ಬೆತ್ತಲೆಯಾಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ದೀಕ್ಷಾಳಿಗೆ ತಣ್ಣಗೆ ಸಂಕೋಚವಾಯಿತು.
ಪೂಜೆಯೆಲ್ಲ ಮುಗಿದಮೇಲೆ ಅದೆಲ್ಲ ವಿಗ್ರಹಗಳನ್ನು ಸುಮಾ ಆಂಟಿ ಜೋಡಿಸಿಟ್ಟು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ನೋಡಿದಳು. ಆಗಲೇ ತಿಳಿದದ್ದು ಅದು ತಾನಿದ್ದ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇದೆಯೆಂದು. ಅದಾದ ನಂತರ ಕೆಲಸ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಗ್ನಳಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಮರೆತಿದ್ದಳು. ಈಗ ಆ ರೂಮಿನಿಂದ ಬಂದ ಸಪ್ಪಳ ಕೇಳಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಎದ್ದು ಹೋದಳು. ಎಷ್ಟೊಂದು ವಿಗ್ರಹಗಳು ಅಲ್ಲಿದ್ದವು. ಸುಮಾರಷ್ಟು ಕಂಚಿನವು, ಮತ್ತು ಸುಮಾರಷ್ಟು ಮರದಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ್ದ ಪ್ರಾಚೀನ ಬೊಂಬೆಗಳು.
ಅದರಲ್ಲಿ ಅವಳಿಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಆಕರ್ಷಿತವಾಗಿ ಕಂಡದ್ದು ಅಂದು ನೋಡಿದ್ದ ಕಂಚಿನ ನಗ್ನ ಗಂಧರ್ವನ ವಿಗ್ರಹ
“ಓಕೆ ಆಂಟಿ, ರಂಜನಾ ಆಂಟಿ ಮನೇಲಿ ಆಲ್ವಾ ?” ದೀಕ್ಷಾ ಕೇಳಿದಳು, ತನ್ನ ಬ್ಯಾಕ್ ಪ್ಯಾಕ್ ಅನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬಾಗಿಲ ಬಳಿ ನಿಂತು.
“ಹೌದು, ಹೋಗ್ತಾ ಹಂಗೆ ನನ್ನ ಮೊಬೈಲ್ ಸ್ವಲ್ಪ ಚಾರ್ಜ್ ಮಾಡಿಸಿ ಹೋಗು ದೀಕ್ಷು ” ಅಂದ್ರು ಆಂಟಿ.
ದೀಕ್ಷಾ ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆಗಲೇ ಗೇಟ್ ದಾಟಿಯಾಗಿತ್ತು. ಅವಳ ಆಫೀಸಿನ ಕ್ಯಾಬ್ ಬಂದು ಆಗಲೇ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ನಿಂತಿತ್ತು.
ದೀಕ್ಷಾ ಇಪ್ಪತ್ತೆರಡು ವರ್ಷದ ಹುಡುಗಿ, ಮೂಲತಃ ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರಿನ ಹತ್ತಿರದ ಊರಿನವಳು. ಊರಿನಲ್ಲೇ ಓದಿ ಡಿಪ್ಲೊಮಾ ಮುಗಿಸಿದ್ದಳು. ಅವರ ದೂರದ ಸಂಬಂಧಿಯ ಸ್ನೇಹಿತೆಯೊಬ್ಬರು ಅವಳಿಗೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕದೊಂದು ಕೆಲಸ ಕೊಡಿಸಿದ್ದರು. ಹಾಗೆಯೇ ಅವರ ಪರಿಚಯದ ಸುಮಾ ಆಂಟಿಯ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಪೇಯಿಂಗ್ ಗೆಸ್ಟ್ ಆಗಿ ಇರಲು ಸಹಕರಿಸಿದ್ದರು. ಅವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದದ್ದು ಅವರೊಬ್ಬರೇ, ಮಕ್ಕಳು ಪುಣೆಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದರು. ಆಗಾಗ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ದೀಕ್ಷಾ ಅವರಿಗೆ ಪೇಯಿಂಗ್ ಗೆಸ್ಟ್ ಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಆಪ್ತಳಾದಳು, ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಕೆಲಸವನ್ನು ಸಲೀಸಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಜೊತೆಗೆ ತಿಂಗಳ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಬಾಡಿಗೆ ಕೊಡುವುದನ್ನು ಮಾತ್ರ ಮರೆಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಸುಮಾ ಆಂಟಿಗೆ ಬಾಡಿಗೆ ಬೇಡವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅವರಿಗೆ ದೀಕ್ಷಾಳನ್ನು ಪರಾವಲಂಬಿಯಾಗಿ ಮಾಡಲು ಇಷ್ಟವಿರಲಿಲ್ಲ.
ಅವರಿಗೆ ಆಪ್ತ ಸ್ನೇಹಿತೆಯರ ಒಂದು ಗುಂಪಿತ್ತು. ಒಂದೆಡೆ ಸೇರಿ ಪೂಜೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು, ಭಜನೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು, ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಯಾವುದೋ ಮರೆತುಹೋದ ತಿಂಡಿ ಮಾಡಿ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಸೇರಿ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದರು. ರಮ್ಮಿ ಆಡುತ್ತಿದ್ದರು, ಸ್ನೇಹಿತೆಯರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಆಗಾಗ ದೀಕ್ಷಾಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವಳೆಂದಿಗೂ ಭಜನೆಗಾಗಲಿ ರಮ್ಮಿಗಾಗಲಿ ಕೂರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳಿಗೆ ಬರುತ್ತಲೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ತಿಂಡಿ ಕೊಟ್ಟು ಏನಾದರೂ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವರ ಸ್ನೇಹಿತೆಯರು ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಅವಳನ್ನೂ ಶಾಪಿಂಗ್ ಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಏನಾದರೂ ಡ್ರೆಸ್ ಕೊಡಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಯಾವುದನ್ನೂ ಅತಿಯಾಗಿ ಯಾರೂ ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.
ರಂಜನಾ ಆಂಟಿ ಒಂದು ಕಾರ್ಖಾನೆಯ ಒಡತಿಯಾಗಿದ್ದವರು. ಒಳ್ಳೆಯ ಬೆಲೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಯೋರ್ವರಿಗೆ ಮಾರಿ ನಿವೃತ್ತಿ ಪಡೆದಿದ್ದರು. ಈಗ ಅವರೆಲ್ಲ ಸೇರಿ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ವ್ಯಾಪಾರ ನೆಡೆಸಲು ಪ್ಲಾನ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಸುಮಾರು ಐದು ಆಂಟಿಯರ ಆ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ದುಡ್ಡಿಗೇನೂ ಕೊರತೆಯಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಸುಮ್ಮನೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿರುವ ಜಾಯಮಾನ ಅವರದ್ದಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಏನಾದರೂ ಮಾಡುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದರು.
ರಂಜನಾ ಆಂಟಿಗೆ ಮತ್ತು ಸುಮಾ ಆಂಟಿಗೆ ಮೊದಲಿಂದಲೂ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆ. ಸ್ವತಃ ವಾಸ್ತುಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನೂ ಓದಿದ್ದರು. ಸ್ವಂತ ಬಿಸಿನೆಸ್ಸಿನ ಪ್ರಾರಂಭ ಸುಮಾರು ಸಲ ನಿಂತು ಹೋಗಿತ್ತು. ಅವರ ನಂಬಿಕೆಯ ಪ್ರಕಾರ ಅವರು ಒಬ್ಬಳು ಕನ್ಯೆಯ ಪೂಜೆ ಮಾಡಬೇಕಿತ್ತು. ಹದಿನೆಂಟು ಹತ್ತೊಂಬತ್ತರ ಹರೆಯದ ಹುಡುಗಿ ಅವರಿಗೆ ಬೇಕಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅವರಿಗೆ ಆ ಹರೆಯದ ಹುಡುಗಿಯರ್ಯಾರು ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದದ್ದು ದೀಕ್ಷಾ ಒಬ್ಬಳೇ. ಅವಳು ಕನ್ಯೆ ಅಂತ ಖಂಡಿತವಾಗಿ ಗೊತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಅವಳನ್ನೇ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಕೇಳಿದರು. ದೀಕ್ಷಾ ಪೂಜೆ ಅಂದ ತಕ್ಷಣ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಳು. ಅವಳಿಗೇ ಪೂಜೆ ಎಂದು ಗೊತ್ತಾದಾಗ ಅದು ಯಾಕೆ ಹಾಗೆ ಎಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯ ಪಟ್ಟಳು.
ಪೂಜೆಗೆ ಅಣಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವಾಗ ಆಂಟಿಯರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾದ ವಿಷಯವೆಂದರೆ ಈ ತರಹದ ಕನ್ಯಾ ಪೂಜೆ ಮಾಡುವಾಗ ಯೋನಿ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿದರೆ ಜಾಸ್ತಿ ಯಶಸ್ಸು ಎಂದು. ಅಂದರೆ ಅಸ್ಖಲಿತ ಕನ್ಯೆಯ ಯೋನಿ ಪೂಜೆ. ಆದರೆ ದೀಕ್ಷಾಳಿಗೆ ಹೇಗೆ ಕೇಳುವುದೆಂದು ಅವರು ಹಿಂಜರಿದರು. ಈ ಪೂಜೆಗೆ ಕೂರುವಾಗ ಬೆತ್ತಲೆಯಾಗಿ ಕೂರಬೇಕಿತ್ತು. ಬರಿ ಐವರು ಆಂಟಿಯರು ಇರುತ್ತಿದ್ದರೂ ಸಹ ಇದಕ್ಕೆ ದೀಕ್ಷಾ ಒಪ್ಪಿಯಾಳೆ ಎಂಬ ಸಂದೇಹವಿತ್ತು. ಪೂಜೆಗೆ ಒಪ್ಪಿದ ಮೇಲೂ ಹಿಂಜರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಆಂಟಿಯರನ್ನು ಕಂಡು ದೀಕ್ಷಾ ಸುಮಾ ಆಂಟಿ ಒಬ್ಬರೇ ಇದ್ದಾಗ ಯಾಕೆ ಎಂದು ವಿಚಾರಿಸಿದಳು.
ಆಗ ಅವಳಿಗೆ ತಿಳಿಯಿತು ಯೋನಿ ಪೂಜೆಯ ವಿಚಾರ. ಆ ವಿಚಾರ ಕೇಳಿ ಅವಳ ಮೈ ನಡುಗಿತು. ಅದು ಹೇಗೆ ಎಲ್ಲರ ಮುಂದೆ ಬೆತ್ತಲೆಯಾಗಿ ಕೂರುವುದು ಎಂದು ಸಂಕೋಚವಾಗಿ ಬಾರಿಯ ಕನ್ಯಾ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿದರೆ ಸಾಲದೇ ಎಂದು ಕೇಳಿದಳು. “ಹ್ಮೂ, ಹಾಗೇ ಮಾಡೋಣ ಬಿಡು” ಅಂದರು ಸುಮಾ ಆಂಟಿ.
ಶುಕ್ರವಾರ ಕನ್ಯಾ ಪೂಜೆ ಎಂದು ನಿಶ್ಚಯಿಸಿ ಪೂಜೆ ಅಣಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೇಳಿದರು. ಅಂದು ಕ್ಯಾಬ್ ಹತ್ತಿ ಆಫೀಸಿನ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಯೋಚಿಸುತ್ತ ಕುಳಿತ ದೀಕ್ಷಾಳಿಗೆ ಅವರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಮನಸ್ಸಾಯಿತು. ಬರಿಯ ಆಂಟಿಯರೆ ಅಲ್ಲವಾ ? ಏನಾದರೂ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಿ, ಅವರಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದಾದರೆ ಸಾಕು ಎಂದು ಕೊಂಡಳು. ಸಂಜೆ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಬಂಡ ಮೇಲೆ ಸುಮಾ ಆಂಟಿಗೆ ಈ ವಿಷಯ ತಿಳಿಸಿದಳು. ಅವರಿಗೆ ಖುಷಿ ಆಯಿತು. ಮೊಬೈಲಿಗೆ ಕರೆನ್ಸಿ ಹಾಕಿಸಿಲ್ಲ ಅಂತ ಬೈಯೋದನ್ನ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ದೀಕ್ಷಾಳೊಡನೆ ತಾವೇ ಅಂಗಡಿಗೆ ಹೋಗಿ ಕರೆನ್ಸಿ ಹಾಕಿಸಿ ಸ್ನೇಹಿತೆಯರಿಗೆ ವಿಷಯ ತಿಳಿಸಿದರು.
ಪೂಜೆಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ತಯಾರಾಗತೊಡಗಿದರು. ಪೂಜೆಗೆ ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ಕೂರಬೇಕಿತ್ತಾದರೂ ಪೂಜೆಯ ನಂತರ ಉಡಲಿಕ್ಕೆ ದೀಕ್ಷಾಳಿಗೆ ಕೆಂಪು ರೇಷ್ಮೆ ಸೀರೆ ತಂದು ಕೊಟ್ಟರು.
ಶುಕ್ರವಾರ ಎಲ್ಲರು ರಂಜನಾ ಆಂಟಿಯ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸೇರಿದರು. ಸಂಜೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಕಿಟಕಿ ಬಾಗಿಲು ಮುಚ್ಚಿ ಪೂಜೆಗೆ ತಯಾರಾದರು. ಹಲವಾರು ತರಹದ ಹಣ್ಣು ಹೂವುಗಳು, ಕಲಶಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟಿದ್ದರು. ಸಾದಾ ಸಲ್ವಾರ್ ಧರಿಸಿದ್ದ ದೀಕ್ಷಾಳಿಗೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ನಂತರ ಗಂಧದ ಹಾಗು ಅರಿಶಿನದ ನೀರನ್ನು ಹೊಯ್ದು ಕೊಂಡು ಬರಲು ಹೇಳಿದರು.
ದೀಕ್ಷಾ ಸ್ವಲ್ಪ ಪೀಚು ಎನಿಸಿದರೂ ಸುಂದರ ಸರಳ ಹುಡುಗಿ. ಸುಮಾರಾಗಿ ಎತ್ತರವಿದ್ದರೂ ಸಣ್ಣಕ್ಕೆ ಇದ್ದಿದ್ದರಿಂದ ಮತ್ತಷ್ಟು ಎತ್ತರ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದಳು. ಹುಡುಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಎಣ್ಣೆಗೆಂಪಾದರೂ ಬಹಳ ಲಕ್ಷಣವಾಗಿದ್ದಳು. ಊರಿನಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದಿದ್ದರಿಂದ ತ್ವಚೆ ಅಷ್ಟೇನೂ ಮೇಕಪ್ ಕಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ನಗರಕ್ಕೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಆಂಟಿ ಅವಳಿಗೆ ಒಂದಷ್ಟು ಮೇಕಪ್ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು. ಕಣ್ಣಿನ ಹುಬ್ಬುಗಳನ್ನು ನೀಟು ಮಾಡಿದ್ದರು.
ಆ ದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುವಾಗಲೇ ಬೇಡದ ರೋಮಗಳನ್ನು ತೆಗೆದಿದ್ದಳು ದೀಕ್ಷಾ. ಬೆತ್ತಲೆ ಪೂಜೆಗೆ ಕೂತಾಗ ಅದೆಲ್ಲ ಕಾಣಬಾರದು, ಸಭ್ಯವಲ್ಲ ಎಂದು. ಸಂಜೆ ಮತ್ತೆ ಪೂಜೆಗೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುವಾಗ ಮೊದಲೊಂದೆರಡು ನಿಮಿಷ ಅಳುಕಿದರೂ ಧೈರ್ಯವಾಗಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ಅರಿಶಿನ ಹಾಗು ಗಂಧದ ನೀರನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡಳು. ತೆಳುವಾದ ಟವೆಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಮೈ ಒರೆಸಿಕೊಂಡು ರಂಜನಾ ಆಂಟಿ ಕೊಟ್ಟ ಹೇರ್ ಡ್ರಯರ್ ಬಳಸಿ ತಲೆ ಒಣಗಿಸಿಕೊಂಡು ಬಾಚಿಕೊಂಡಳು. ಬಾತ್ ರೂಮಿನಿಂದ ಹೊರಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಟವೆಲ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಹೋಗಬೇಕಾ ಹೇಗೆ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ ಅವಳಿಗೆ.
ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಸಾದಾ ಉಡುಪುಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಧಾರಣವಾಗಿಯೇ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ದೀಕ್ಷಾಳ ವಯಸ್ಸು ಇಪ್ಪತ್ತೆರಡು ಎಂದು ತಿಳಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇಂದು ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ಅರಿಶಿನದ ನೀರು ಬಿದ್ದ ಮೇಲೆ, ಅದರಲ್ಲೂ ಅವಳ ಮೈ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲೂ ರೋಮಗಳು ಕಾಣದಿದ್ದಾಗ ಈಗ ತಾನೇ ಹರೆಯಕ್ಕೆ ಬಂದ ಹುಡುಗಿಯಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದಳು ಅವಳು. ಅವಳ ದೇಹ ಈಗ ಮಿನುಗುತ್ತಿತ್ತು. ಕೂದಲನ್ನು ನೀಳವಾಗಿ ತನ್ನ ಜಿಗಿಯುವ ಪುಟ್ಟ ಮೊಲೆಗಳ ಮೇಲೆ ಹರಡಿ ಹೊರಬಂದಳು. ಆಂಟಿಯರಿಗೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ದೇವತೆಯನ್ನೇ ಕಂಡಂತಾಯಿತು. ಸಣ್ಣಕ್ಕಿದ್ದರೂ ಅವಳ ಅಂಗ ಸೌಷ್ಟವ ಕಣ್ಣು ಕುಕ್ಕುವಂತಿತ್ತು. ಅವಳ ಮೈ ಮೇಲೆ ಈಗ ಏನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಮೋಹಕ ಗುಳಿಬಿದ್ದ ಕೆನ್ನೆಗಳು, ಲಿಪ್ಸ್ಟಿಕ್ ಹಚ್ಚದಿದ್ದರೂ ಕೆಂಪಾಗಿದ್ದ ತುಟಿಗಳು, ಸ್ವಲ್ಪ ಅಗಲವೇ ಎನಿಸುವ ಕಣ್ಣಗಳು, ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ಪುಟ್ಟದೊಂದು ಬೊಟ್ಟು, ನೀಳವಾದ ಬೆನ್ನು, ಮೊಲೆಗಳು ಪುಟ್ಟವಾದರೂ ಎದ್ದು ನಿಂತ ಆ ಭಂಗಿ, ಚಿಕ್ಕದಾದ ಸೊಂಟ, ನಯನ ಮನೋಹರ ನಿತಂಬಗಳು, ನೀಳ ಎನಿಸುವ ಕಾಲುಗಳು, ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ತೊಡೆಗಳು, ತೊಡೆಗಳು ಕೂಡುವ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಪುಟಾಣಿ ಪೂರಿಯಂತೆ ಉಬ್ಬಿದ ಅವಳ ಯೋನಿ, ಆ ಯೋನಿಯ ಮಧ್ಯೆ ಕಂಡೂ ಕಾಣದಂತಿದ್ದ ಸೀಳು.
ಸುಮಾ ಆಂಟಿ ಅವಳಿಗೆ ಒಂದಷ್ಟು ಒಡವೆ ತೊಡಿಸಿದರು. ಕಿವಿಗಳಿಗೆ ಝುಮುಕಿ, ಕೈಗಳಿಗೆ ಬಳೆ, ತೋಳಿಗೆ ಬಂದಿ, ಕತ್ತಿಗೆ ಸರಳವಾದ ಒಂದು ಚಿನ್ನದ ಸರ, ಕಾಲಿಗೆ ಬೆಳ್ಳಿಯ ಚೈನು, ಬೆತ್ತಲೆ ಸೊಂಟಕ್ಕೆ ಚಿನ್ನದ ದಾರದಂತಿದ್ದ ಡಾಬು, ಅವಳ ಸೌಂದರ್ಯವೀಗ ಸಾಟಿಯಿಲ್ಲದಂತಾಯಿತು. ಅವಳಿಗೆ ಪದ್ಮಾಸನ ಹಾಕಿ ಮಣೆಯ ಮೇಲೆ ಕೂರಲು ಹೇಳಿದರು. ಹಾಗೆ ಕುಳಿತಾಗ ಗಂಧರ್ವ ಕನ್ಯೆಯಂತೆ ಕಂಡಳು.
ಪೂಜೆ ಶುರುವಾಯಿತು. ಒಂದೆರಡು ಮಂತ್ರಾಕ್ಷತೆ ಆದ ಮೇಲೆ ಅವಳಿಗೆ ಗಂಧವನ್ನಚಿದರು. ಅವಳ ಯೋನಿಗೆ ಹೂವು ಹಣ್ಣನ್ನಿಟ್ಟು ಪೂಜೆ ಮಾಡಿದರು. ದೀಕ್ಷಾಳಿಗೆ ಮೊದಮೊದಲು ಇದ್ದ ಭಯ ಹೋಗಿ ಧೈರ್ಯವಾಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದಳು. ಹೂವಿನ ದಳಗಳನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ ಮಂತ್ರ ಹೇಳುತ್ತಾ ಅವಳ ಯೋನಿ ದಳಗಳ ಮೇಲೆ ಹಾಕುತ್ತಾ ಹಾಕುತ್ತಾ ಅವಳ ಹೂವಿನಂತಹ ಯೋನಿ ಹೂವುಗಳಲ್ಲಿ ಮುಚ್ಚಿ ಹೋಯಿತು.
ಕಾರವಾರದ ಹತ್ತಿರ ಇತ್ತು ಅಪ್ಪನ ಸಂಶೋಧನಾ ಕೇಂದ್ರ. ನಾನಿದ್ದದ್ದು ಅಮ್ಮನ ಜೊತೆ ಕಾರವಾರದಲ್ಲಿ. ವಾರಾಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪ ಕಾರವಾರಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾನು ಪಿ ಯು ಸಿ ಯಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಕಾಲೇಜಿನ ರಾಜಾ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಹೈದರಾಬಾದಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ತಿಂಗಳ ಟ್ರೇನಿಂಗ್ ಹೋಗಬೇಕಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ನಾನು ಅಪ್ಪನ ಜೊತೆ ಅವರ ಕ್ವಾರ್ಟ್ರಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಇರಬೇಕಾಯ್ತು.
ಅಲ್ಲಿ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ಜಾಸ್ತಿ ಚಟುವಟಿಕೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಕ್ವಾರ್ಟ್ರಸ್ಸಿನ ಒಳಗೆ ಒಂದು ಕಾರು ಬಂದರೂ ಅದೇ ದೊಡ್ಡದು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ನಾನು ಏಳುತ್ತಿದ್ದುದೇ ಅಪ್ಪ ಆಫೀಸಿಗೆ ತೆರಳಿದ ನಂತರ. ಐವತ್ತರ ಆಸುಪಾಸಿನ ಒಬ್ಬ ಹೆಂಗಸು ಬಂದು ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿಟ್ಟು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರು ಹೋದ ನಂತರ ನಾನು ಎದ್ದು ರೆಡಿ ಆಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅರ್ಧ ಫರ್ಲಾಂಗು ದೂರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪಾರ್ಕಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಒಂದಷ್ಟು ಜನ ಹುಡುಗರು ಸೇರಿ ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ದಿನವೂ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ತನಕ ಅದು ಇದು ಮಾತಾಡಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಊಟ ಮಾಡಿ ಒಂದೆರಡು ಗಂಟೆ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಿ ಹಿಂಗೇ ಸಾಗುತ್ತಿತ್ತು ರಾಜಾ ದಿನಗಳು. ರಾತ್ರಿ ಒಂದಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಟೀವಿ, ಅಪ್ಪ ಬೇಗ ಬಂದರೆ ಯಾರಾದ್ರೂ ಸ್ನೇಹಿತರ ಮನೆಗೆ ಭೇಟಿ, ಅಲ್ಲೇ ಊಟ. ಆಗೀಗ ಸ್ನೇಹಿತರ ಜೊತೆ ಫೋನಿನಲ್ಲಿ ಹರಟೆ. ಮೊದ ಮೊದಲು ದಿನಾ ಸ್ನೇಹಿತರ ಜೊತೆ ಮೊಬೈಲಿನಲ್ಲಿ ಹರಟುತ್ತಿದ್ದರು ಆಮೇಲಾಮೇಲೆ ಬೋರಾಗತೊಡಗುತ್ತಿತ್ತು.
ಹೀಗೆ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದ ದಿನಚರಿಯಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆ ಯಶವಂತ ನ ಭೇಟಿ ಆಯ್ತು. ಒಂಬತ್ತನೇ ಕ್ಲಾಸಿನ ಹುಡುಗ. ಮೂರು ಹೊತ್ತು ಮೊಬೈಲಿನಲ್ಲಿ ಗೇಮ್ಸ್ ಆಡುತ್ತಿದ್ದ. ಮೊಬೈಲ್ ಕಿತ್ತುಕೊಂಡು ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಕಳಿಸುತ್ತಿದ್ದರು ಅವರ ಅಜ್ಜಿ ತಾತ. ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಮೂಲತಃ ಉಡುಪಿ ಬಳಿಯ ಬ್ರಹ್ಮಾವರ ದವರು. ಪ್ರತಿ ರಜೆಯಲ್ಲೂ ಅವನು ಇಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದನಂತೆ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಹೊಸ ಚಿತ್ರದ ಡಿವಿಡಿ ಅವನಿಗೆ ನಿರಾಯಾಸವಾಗಿ ಸಿಗುತ್ತಿತ್ತಂತೆ. ಹಾಗಾಗಿ ನನಗು ಟೈಮ್ ಪಾಸ್ ಆಗುತ್ತಿತ್ತು. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಹುಡುಗು ಬುದ್ದಿ ಇತ್ತಾದರೂ, ನನಗು ಬೇರೆ ಗೆಳೆಯರಿರಲಿಲ್ಲ.
ಹೀಗಿರುವಾಗ ಒಮ್ಮೆ ಅವನ ಜೊತೆ ಒಬ್ಬಳು ಹುಡುಗಿ ಬಂದಳು. ಯಶವಂತನ ಅಕ್ಕನಂತೆ. ರಜಿತಾ ಅಂತ. ಮೊದಮೊದಲು ರಂಜಿತಾ ಅನ್ಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಮೊದಲನೇ ವರ್ಷದ ಬಿ ಎಸ್ಸಿಯಂತೆ. ಆದರೆ ನೋಡೋಕೆ ಮಾತ್ರ ಯಶವಂತನ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಇರುವಂತೆ ಇದ್ದಳು. ನನಗು ಅವಳಿಗೂ ಬರಿ ಮೂರುವರೆ ತಿಂಗಳು ವ್ಯತ್ಯಾಸ, ಆದರೂ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಓದಿದ್ದರಿಂದ ಮೊದಲೇ ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಸೇರಿದ್ದಳು. ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ ಸಿ ಡಿ ಟಿವಿ ಇದ್ದಿದ್ದರಿಂದ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರ ಅಜ್ಜಿ ಆಗೀಗ ಬಂದು ಬರಿ ಟಿವಿ ನೋಡ್ತಾ ಕೂತಿರ್ತೀರ ಅಂತ ಗದರುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾವಿಷ್ಟು ಜನಗಳ ನಡುವೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಕೆಳಗೆ ಇದ್ದ ಹತ್ತನೇ ಕ್ಲಾಸಿನ ರಾಜೇಶ ಕೂಡ ಬರುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನು ಬಂದ ಮೇಲೆ ಯಶವಂತ ಅವನ ಜೊತೆ ಜಾಸ್ತಿ ತಿರುಗಾಡಲು ಹೋಗಿಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ. ನಾನು ರಜಿತಾ ಇಬ್ಬರೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಕುಳ್ಳಗೆ ಸಣ್ಣಗೆ ಇದ್ದ ರಜಿತಾ ಯಾವ ತರದಲ್ಲೂ ಬಿ ಎಸ್ಸಿ ಹುಡುಗಿಯ ತರಾ ಕಾಣುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾ ಅವಳಿಗಿಂತ ಒಂದು ಅಡಿ ಎತ್ತರವಿದ್ದೆ. ಅವಳು ಸ್ಕರ್ಟ್ ತೊಟ್ಟು ಬಂದರೆ ಹೈಸ್ಕೂಲ್ ಹುಡುಗಿನೇ.
ಒಮ್ಮೆ ಇಬ್ಬರೂ ಕೂತು ಕೇರಂ ಆಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಅವರ ಅಜ್ಜಿ ಅವರನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಬಂದರು. ಅದೇ ವೇಳೆಗೆ ಯಶವಂತ ಮತ್ತು ರಾಜೇಶ ಅಲ್ಲಿ ಕೂತು ಯಾವುದೋ ಗೇಂ ಆಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರಿಗೆ ಕಾರವಾರಕ್ಕೆ ಹೋಗಲಿಕ್ಕಿತ್ತಂತೆ. ಇವರಿಬ್ಬರೂ ಹೋಗುವ ಮೂಡಿನಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವಲ್ಪ ಊಟವನ್ನು ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ತಂದಿಟ್ಟು ಅವರು ಹೋದರು. ರಾಜೇಶ ಯಶವಂತ ಇಬ್ಬರೂ ಸ್ಕೂಟಿಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಚಾರ್ಜರ್ ತರಲು ಪೇಟೆ ಕಡೆಗೆ ಹೋದರು. ಇನ್ನು ಅವರು ಸಂಜೆಯವರೆಗೂ ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಆ ವೇಳೆಗೆ ಆಗಲೇ ನಾನು ರಜಿತಾ ಸಾಕಷ್ಟು ಸಲಿಗೆ ಇಂದ ಇದ್ದೆವು. ಅವತ್ತು ಸಾಕಷ್ಟು ಬಿಸಿಲಿತ್ತು. ಆದರೂ ಅಭ್ಯಾಸದಂತೆ ಜೀನ್ಸ್ ತೊಟ್ಟು ಕುಳಿತಿದ್ದೆ. ಅವಳು ತೆಳುವಾದ ಕಾಟನ್ ಸ್ಕರ್ಟ್ ತೊಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಒಳಗೆ ಅಷ್ಟೇ ಉದ್ದದ ಒಳಲಂಗವಿತ್ತು. ನಾವು ಕೂತಿದ್ದ ಕಡೆ ಜಾಸ್ತಿ ಬಿಸಿಲಿದ್ದಿದ್ದರಿಂದ ಒಳಗಿನ ಹಜಾರಕ್ಕೆ ಕೇರಂ ಬೋರ್ಡ್ ಸ್ಥಳಾಂತರಿಸದೆವು.
“ನೀನು ಶಾರ್ಟ್ಸ್ ಹಾಕೋಳಲ್ವಾ ? ” ಅಂದ್ಲು. “ಹಾಕೊತೀನಿ ಆದ್ರೆ ನೀ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಜಾಸ್ತಿ ಪ್ಯಾಂಟ್ ಹಾಕೋಳೋದೂ” ಅಂದೇ ನಗುತ್ತಾ.
“ನಿಂಗೆ ಯಾವುದಿಷ್ಟಾನೋ ಅದೇ ಹಾಕೋ, ನಾನೇ ಶಾರ್ಟ್ಸ್ ಹಾಕೊತೀನೀ ಒಂದೊಂದ್ಸಲ” ಅಂದಳು.
ಸರಿ ಎಂದು ನಾನು ಬದಲಿಸಲು ಒಳಗೆ ಹೋದೆ. ಒಂದು ಹಗುರ ವಾದ ಬರ್ಮುಡಾ ಚಡ್ಡಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಹೊರಬಂದೆ. ನಂತರ ಕೇರಂ ಆಡುತ್ತಾ ಕೂತೆವು. ಆಗಾಗ ಯಾಕೋ ನಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ಯಾಕೆ ಎಂದು ಕೇಳಿದರೆ ಯಾಕೂ ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸುಮಾರು ಹೊತ್ತು ಆಡಿದ ಮೇಲೆ ಸಿನಿಮಾ ನೋಡೋಣವಾ ಎಂದೇ. ಸರಿ ಎಂದಳು.
ತುಂಟತನದಿಂದ ನನ್ನ ಕಡೆ ನೋಡುತ್ತಾ ಕೇಳಿದಳು “ನೀನು ದಿನಾ ರೆಡ್ ಅಂಡರ್ವೆರ್ ಹಾಕ್ಕೊಳೋದಾ ?” ಆಗ ಹೊಳೆಯಿತು ಅವಳ ನಗುವಿನ ಅರ್ಥ. ನಾನು ಜಿಪ್ ಹಾಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಸರ್ರನೆ ಜಿಪ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡೆ. ನನ್ನ ಮುಖ ಕೆಂಪಾಗಿತ್ತು ಅನ್ಸತ್ತೆ. ಅವಳಂತೂ ನಗುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಳು. ಯಾವ ರೆಡ್ ಕಲರ್ ಕಾಣಿಸಿದರೂ ತೋರಿಸಿ ರೇಗಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು.
ನಾನೂ ಅಷ್ಟೇ ತುಂಟತನದಿಂದ ಒಮ್ಮೆ ಅವಳ ಸ್ಕರ್ಟು ಮತ್ತು ಸ್ಲಿಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿಬಿಟ್ಟೆ. ಅವಳು ಅದನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಳಗೆ ಅವಳೂ ಸಹ ಒಂದು ಕೆಂಪು ಪ್ಯಾಂಟಿಸ್ ಹಾಕಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಬೆಳ್ಳನೆಯ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಅವಳ ಕೆಂಪು ಅಂಡರ್ವೆರ್ ಎದ್ದು ಕಾಣಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಈಗ ರೇಗಿಸುವ ಸರದಿ ನನ್ನದಾಯಿತು. ಸರಕ್ಕನೆ ಅವಳು ನನ್ನ ಕೈ ಇಂದ ಸ್ಕರ್ಟ್ ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡು ದೂರ ಸರಿದಳು. ನನ್ನ ಕೈ ಮೇಲೆ ಪುಟ್ಟದಾಗಿ ಬಾರಿಸಿದಳು. ಅವಳ ಮುಖವಂತೂ ಪೂರ್ತಿ ಕೆಂಪಾಯಿತು. ನಾಚಿಕೆಯಿಂದ, “ಹೇಯ್ ಹೋಗೋ” ಎಂದು ದೂರ ಸರಿದಳು. ಅವತ್ತು ಮತ್ತೆ ಜಾಸ್ತಿ ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ ನಾವು.
ಮಾರನೇ ದಿನ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಬರಲಿಲ್ಲ. ತುಂಬಾ ಬಿಸಿಲಿದ್ದಿದ್ದರಿಂದ ನಾನು ಸಹ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ. ಎರಡು ದಿನದ ನಂತರ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯೇ ಬಂದರು. ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಇನ್ನು ನಾಚಿಕೆ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರ ಅಜ್ಜಿ ಮತ್ತೆ ಕಾರವಾರಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಈ ಬಾರಿ ಯಶವಂತನೂ ಜೊತೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ. ನಾನೂ ಅವಳು ಇಡೀ ದಿನ ಇಬ್ಬರೇ. ರಾಜೇಶನು ನಮ್ಮ ಜೊತೆ ಇರುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಅವನು ಯಶವಂತ ಇದ್ದರೆ ಮಾತ್ರ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದದ್ದು.
ಇಂದು ಅವಳು ನೀಲಿ ಬಣ್ಣದ ಫ್ರಾಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಬಂದಿದ್ದಳು. ಕೇಕ್ ಮಾಡಿದೀನಿ ಆದ್ರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬಂದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಸ್ವಲ್ಪ ತಂದಿದ್ದಳು. ಅವರು ಹೋದ ಸುಮಾರು ಹೊತ್ತಿನ ತನಕ ಹಿಂದಿ ಗೀತೆಗಳನ್ನು ಟಿವಿ ಯಲ್ಲಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಇಬ್ಬರೂ ಮೌನದಿಂದ ಕುಳಿತಿದ್ದೆವು.
“ಇವತ್ತು ಯಾವ ಕಲರ್” ನಗುತ್ತಾ ಕೇಳಿದೆ. ನಾಚಿಕೆಯಿಂದ ಕೈಗಳಿಂದ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡಳು. “ನಾನೇ ನೋಡ್ಲಾ ?” ಎಂದು ಕೇಳಿದೆ. ನನ್ನನ್ನು ದೂರ ನೂಕಿದಳು.
ಆದರೂ ಇದು ಸಮ್ಮತಿಯ ಲಕ್ಷಣ ಎನ್ನಿಸಿತು. ಅವಳ ಕಂಕುಳಿಗೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ಅವಳನ್ನು ಅವಳು ಕುಳಿತಿದ್ದ ಬೆಂಚಿನ ಮೇಲೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿದೆ. ಅವಳ ನೀಲಿ ಫ್ರಾಕಿನ ಅಂಚನ್ನು ಎತ್ತ ತೊಡಗಿದೆ. ಮೊದಮೊದಲು ಕೈ ಮೇಲೆ ಹೊಡೆದು ಫ್ರಾಕನ್ನು ಇಳಿಸಿದಳು. ಆಮೇಲೆ ಸುಮ್ಮನಾದಳು. ಅವಳ ಕಾಲು ತೊಡೆಗಳು ಮೊನ್ನೆಗಿಂತಲೂ ನುಣುಪಾಗಿವೆ ಎನಿಸಿತು. ಇಂದು ಅವಳು ತೊಟ್ಟಿದ್ದ ಸ್ಲಿಪ್ ಬರಿ ತೊಡೆಯವರೆಗೂ ಇತ್ತಷ್ಟೆ. ಅದನ್ನೂ ಎತ್ತಿದೆ. ಒಳಗೆ ಫ್ರಾಕಿನ ಬಣ್ಣದ್ದೇ ನೀಲಿ ಬಣ್ಣದ ಕಾಚಾ ಇತ್ತು. ಮೊನ್ನೆಗಿಂತಲೂ ಸ್ಟೈಲಿಶ್ ಆಗಿತ್ತು ಅವಳ ಚಡ್ಡಿ. ಆಗ ತಾನೇ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ಬಂದಿದ್ದಳೇನೋ ಘಮ್ಮನೆ ಸುವಾಸನೆ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಹಾಗೆಯೇ ನೋಡುತ್ತಾ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟೆ. “ಇವಾಗ ನಿನ್ನ ಟರ್ನ್” ಎಂದಳು.
ನಗುತ್ತಾ ಅವಳನ್ನು ಅಲ್ಲಿಂದ ಇಳಿಸಿ, “ಸರಿ ನೋಡಿಕೋ” ಎಂದೇ. ನನ್ನ ಬರ್ಮುಡಾ ಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕಿದವಳು ನಾಚುತ್ತಾ ಹಾಗೆ ಹಿಂದೆ ಸರಿದು ನಿಂತು ಬಿಟ್ಟಳು. ನಾನೇ ಬರ್ಮುಡಾ ಬಟನ್ ಬಿಚ್ಚಿ ಕೆಳಗೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡೆ. ಒಳಗೆ ಕಡು ನೀಲಿ ಬಣ್ಣದ ಫ್ರೆಂಚಿ ಕಾಚ ಹಾಕಿದ್ದೆ. ಅವಳು ಕಣ್ಣು ಅಗಲ ಮಾಡಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ನಾನು ಮತ್ತೆ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೋದೆ. ಅವಳು ನಗುತ್ತಾ, “ಹಾಗೆ ಇರು, ಯಾಕೆ ಹಾಕೊತೀಯ” ಅಂದಳು. ಮಲಗಿದ್ದ ನನ್ನದು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಗಾತ್ರಕ್ಕೆ ಬರತೊಡಗಿತು. “ಹಾಗಿದ್ರೆ ಒಂದು ಕಂಡೀಷನ್” ಎಂದೆ.
“ಏನು” ಎಂದಳು. “ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಕೋ ಹೇಳ್ತೀನಿ” ಅಂದೇ. ಮುಚ್ಚಿದಳು. ನನ್ನ ಬರ್ಮುಡಾ ಪೂರ್ತಿ ಕಳಚಿ ಅವಳ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ಅವಳ ಫ್ರಾಕಿನ ಒಳಗೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ಎರಡು ಬದಿಯಿಂದ ಅವಳ ಪ್ಯಾಂಟೀಸ್ ಹಿಡಿದು ಕೆಳಗೆ ಎಳೆದೆ. ಈ ಬಾರಿ ಅವಳಿಂದ ಪ್ರತಿರೋಧವಿರಲಿಲ್ಲ. ಪ್ಯಾಂಟೀಸ್ ಕೆಳಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವಳು ಅದರಿಂದ ಹೊರಬಂದಳು. ಈಗ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟಳು. ನಮ್ಮಿಬರಿಗೂ ಆಟ ಆಡುವ ಹುಮ್ಮಸ್ಸಂತೂ ಇತ್ತು. ಆದರೆ ತುಂಬಾ ದೂರ ಹೋಗಲು ಭಯವಿತ್ತು.
ಮಾರನೆ ದಿನ ನಾನು ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ. ಇದ್ದುದೆರಡು ಕ್ಲಾಸು, ಅದರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರಂತೂ ಅಟೆಂಡೆನ್ಸ್ ನಂತರ ತಾವೆಲ್ಲಿ ಇದ್ದೇವೆ ಅಂತಾನೆ ಮರೆತುಬಿಡ್ತಾಇದ್ದರು. ಇನ್ನೊಂದು ಕ್ಲಾಸು ಇದ್ದರಿತ್ತು, ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಇಲ್ಲ. ಶ್ರೀಕಾಂತ ತನ್ನ ತಂದೆಯ ಜೊತೆ ಎಲ್ಲಿಗೋ ಹೋಗಿದ್ದ.
ಇಂಟರ್ನಲ್ ಅಸೆಸ್ಮೆಂಟಿಗೆ ಒಂದು ಬ್ಲೂಬುಕ್ ಪೂರ್ತಿ ಮಾಡಬೇಕಿತ್ತು. ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಮಾಮೂಲಿಯಾಗಿ ಇಂಟರ್ ನೆಟ್ಟಿಗೆ ಲಾಗಿನ್ ಆಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಇವತ್ತು ಲಾಗಿನ್ ಆಗಲು ಮೂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಯಾರೊ ಬಾಗಿಲು ಬಡಿದ ಸದ್ದಾಯಿತು. ಎದ್ದು ಐ ಪೀಸಿನಲ್ಲಿ ನೋಡಿದೆ, ನವ್ಯಾ ಯಾವುದೋ ಕವರ್ ಹಿಡಿದು ನಿಂತಿದ್ದಳು. ಈಗ ತಾನೆ ಸ್ಕೂಲ್ ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಂತಿತ್ತು. ಹೋಗಿ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದು ಬಂದು ಮತ್ತೆ ಬರೆಯುತ್ತಾ ಕುಳಿತೆ. ಒಳಗೆ ಬಂದವಳೆ ಕವರ್ ಡೈನಿಂಗ್ ಟೇಬಲ್ ಮೇಲಿಟ್ಟು ನನ್ನ ರೂಮಿಗೆ ಬಂದಳು.
“ಯಾಕೋ, ಹುಷಾರಿಲ್ವಾ ?” ಎಂದಳು.
“ನನಗೇನಾಗಿದೆ ರೋಗ, ಚೆನ್ನಾಗೇ ಇದ್ದೀನಲ್ಲಾ” ಎಂದೆ, ಕತ್ತು ಸಹ ಮೇಲೆತ್ತದೆ. ಅವಳಲ್ಲಿರುವುದೇ ನನಗೆ ಇರಿಸು ಮುರಿಸಾಗಿತ್ತು. ನನ್ನ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಿದವಳಂತೆ ಎರಡು ನಿಮಿಷ ಮೌನವಾಗಿದ್ದಳು.
“ಸ್ಕೂಲು ಇಷ್ಟು ಬೇಗ ಬಿಡ್ತಾ ?” ಎಂದೆ.
“ಇವತ್ತು ಕ್ಲಾಸಿಲ್ಲ, ರಜ” ಎಂದಳು.
“ಸರಿ, ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಬೇಕಿದ್ರೆ ಆನ್ ಮಾಡ್ಕೊ. ಯಾವ್ದಾದ್ರೂ ಎರರ್ ಬಂದ್ರೆ ನನ್ನ ಕೇಳಿ ರೀಬೂಟ್ ಮಾಡು, ಸುಮ್ಮ ಸುಮ್ಮನೆ ಆನ್ ಆಫ್ ಮಾಡಬೇಡ” ಎಂದೆ.
“ನಾನು ನಿನ್ನ ರೂಮಲ್ಲಿ ಅವಿತುಕೊಂಡಿದ್ದೆ ಅಂತ ಬೇಜಾರಾ ?”
“”
“ಒಂದೇ ಸಲ ನಾನು ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದ್ದು, ಸುಮ್ನೆ ತಮಾಷೆಗೆ, ನಿಂಗೆ ಸ್ವಲ್ಪಾನೂ Sense of Humour ಇಲ್ವಲ್ಲೊ, ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಬರೀ ನೀವು ಮಾತಾಡಿದ್ದು ಕೇಳಿಸ್ಕೊಂಡೆ ಅಷ್ಟೆ, ಅಷ್ಟಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟು ಕೋಪಾನಾ ?”
“ಏನು ಅಷ್ಟಕ್ಕೆ ? ನೀನ್ಯಾಕೆ ನನ್ನ ರೂಮಿಗೆ ನನ್ನ ಪರ್ಮಿಷನ್ ಇಲ್ಲದೆ ಬರೋದು ?” ಒದರಿದೆ.
ಎದ್ದು ನಿಂತು ಹೊರಗೆ ಹೋದಳು, ಪಾಪ ಅನ್ನಿಸಿತು. ಬಾಗಿಲಿಂದ ಆಚೆ ನಿಂತು, “ಒಳಗೆ ಬರಬಹುದಾ ಮಿ||ಸಂದೀಪ್ ?” ಎಂದಳು ಅಣಕಿಸುವ ದನಿಯಲ್ಲಿ.
“No, you get lost please” ಎಂದು ಬರೆಯತೊಡಗಿದೆ.
ಹಿಂದೆಯಿಂದ ಬಂದು ನನ್ನ ಕಿವಿ ಹಿಡಿದು, “You get lost, you get lost” ಎನ್ನತೊಡಗಿದಳು.
ನನಗೆ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ರೇಗಿತು. ಅವಳ ಕೈ ಹಿಡಿದು, “ಅವಾಗ್ಲೆ ಒಂದು ಸಲ ಡುಮ್ಕಿ ಹೊಡೆದಿದ್ದೀಯ, ಸ್ವಲ್ಪಾನಾದ್ರೂ ಸೀರಿಯಸ್ ನೆಸ್ ಬೇಡ್ವಾ ನಿನಗೆ ಲೈಫ್ ನಲ್ಲಿ ?”
“ಎಕ್ಸಾಂ ಇನ್ನು ಆರು ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ನಿನಗೆ, ಏನಾದ್ರೂ ಓದಿದೀಯ ? ಹತ್ತನೆ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಡುಮ್ಕಿ ಹೊಡೆದು ಮನೇಲಿ ಕೂರ್ತೀಯಾ ? ಅಥವಾ ನಿಮ್ಮಮ್ಮ ಯಾರಿಗಾದ್ರೂ ದುಡ್ಡು ಕೊಟ್ಟು ನಿನ್ನ ಆಗ್ಲೇ ಪಾಸ್ ಮಾಡ್ಸಿರಬೇಕು ಅಲ್ವಾ ? ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಏನಾದರೂ ಗೋಲ್ ಇದ್ಯಾ ನಿನಗೆ ? ”
ನನ್ನ ಕಿವಿ ಬಿಟ್ಟು ನಿಶ್ಯಬ್ಧವಾಗಿ ಹಾಸಿಗೆ ಮೇಲೆ ಕೂತಳು. ನಾನು ಬರೆಯುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹಾಗೆಯೆ ಕುಳಿತೆ. ಹೀಗೆಯೇ ಸುಮಾರು ಹೊತ್ತು ಕುಳಿತಿದ್ದೆವು.
ಇದು ಪ್ರೀತಿಯ ಮಿತ್ರರೊಬ್ಬರ ಅನುಭವ. ಅವರ ಕೋರಿಕೆಯಂತೆ ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಿದ್ದೇನೆ.
ಓದುಗರೆ, ಇದು ನಿಮಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗಿದ್ದರೆ, ಈ ತರಹ ನಿಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲೂ ನಡೆದಿದ್ದರೆ, ನನಗೆ ನಿಮ್ಮ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ನೆಡೆದ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ಈ-ಮೇಲ್ (skhalana.new@gmail.com) ನಲ್ಲಿ ಕಳಿಸಿಕೊಡಿ. ನಾನು ಅದರ ಸುತ್ತ ಕಥೆ ರಚಿಸಿ ಪ್ರಕಟಿಸುತ್ತೇನೆ. ಹಾಗೆಯೆ, ನಿಮ್ಮ ಹೆಸರು ಪ್ರಕಟಿಸಬಹುದೆ ಇಲ್ಲವೆ ತಿಳಿಸಿ.
ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ ಘಟನೆಯ ಎಳೆಯ ಜೊತೆಗೆ ದಯವಿಟ್ಟು ಸ್ವಲ್ಪ ಕಥಾ ಹಂದರವನ್ನೂ ಕಳಿಸಿಕೊಡಿ.
ಸ್ಖಲನ
ತುಂಬಾ ಹಿಂದಿನ ಕಥೆ. ನನಗೆ ಸುಮಾರು ಹನ್ನೊಂದೊ ಹನ್ನೆರಡೋ ವಯಸ್ಸು. ನಾನಾಗ ಆರನೆಯ ಕ್ಲಾಸೊ ಏಳೋ ನೆನಪಿಲ್ಲ. ನಾವಾಗ ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದೆವು.
ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ, ಒಂದನೆಯ ಕ್ಲಾಸಲ್ಲೋ ಎರಡನೆಯ ಕ್ಲಾಸಲ್ಲೋ ಓದುತ್ತಿದ್ದ ತಂಗಿ. ನಮ್ಮ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ದೂರದ ಸಂಬಂಧಿಗಳು ಇದ್ದರು. ಅವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಗೋಪಿ ಮಾಮ, ಅನಿತಾ ಆಂಟಿ, ಮತ್ತು ಅವರ ಒಬ್ಬಳೇ ಮಗಳು ವಿನಯ. ಅವಳು ಪ್ರಾಯಶಃ ಆಗ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದಳು. ನಾವೆಲ್ಲ ಅವಳನ್ನ ವಿನಯಕ್ಕ ಅಂತ ಕರೀತಿದ್ವಿ. ನನಗೆ ನೆನಪಿರುವಂತೆಯೂ ತೆಳ್ಳಗೆ ಬೆಳ್ಳಗೆ ಇದ್ದಳು. ಮನೆಯವರೆಲ್ಲ ಹೊರಗೆ ಹೊರಟಾಗ ನಮಗೆ ಆಗೀಗ ಪಾಠ ಹೇಳಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಸ್ನಾನ ಊಟ ಕೂಡ ಅವಳೇ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳಂತೂ ಭಾರಿ ವಿನಯವಂತೆ, ಹೆಸರಿಗೆ ತಕ್ಕ ಹಾಗೆ.
ಅವಳು ದೊಡ್ಡವಳಾದಾಗ ನಾವಿನ್ನೂ ಪ್ರೈಮರಿ ಸ್ಕೂಲು. ಆರತಿ ಎತ್ತಲು ಬಂದ ನೆಂಟರು ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಉಳಿದಿದ್ದರು. ನಮಗಂತೂ ಅಚ್ಚರಿಯೋ ಅಚ್ಚರಿ, ಗಂಡೇ ಇಲ್ಲದೆ ಅದು ಹೇಗೆ ವಿನಯಕ್ಕನಿಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು. ಅವಳಿಗೆ ತಿನ್ನಲೆಂದು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಎಳ್ಳು, ಕೊಬ್ಬರಿ ಬೆಲ್ಲವನ್ನು ಕದ್ದು ನಮಗೆ ತಿನ್ನಿಸಿಬಿಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ನಮಗೆ ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕಿತ್ತು.
ಅವಳು ದೊಡ್ಡವಳಾದ ಮೇಲೆ ಅವಳ ವೇಷ ಭೂಷಣಗಳು ಬದಲಾದವು. ಮದುವೆ ಮುಂಜಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುವಾಗ ಲಂಗ ದಾವಣಿಯನ್ನೋ, ರೇಷ್ಮೆ ಲಂಗ ಬ್ಲೌಸನ್ನೊ, ಅಥವಾ ಅಪರೂಪಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಪಂಜಾಬಿ ಡ್ರೆಸ್ಸನ್ನೊ ಹಾಕಿ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಅಷ್ಟೆ, ದೇಹದ ಮೇಲು ಭಾಗಕ್ಕೆ ಏನಾದರೂ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡೇ ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ಮೊದಲಿದ್ದಷ್ಟೇ ಸಲುಗೆ ಇತ್ತು. “ವಿನಯಕ್ಕ, ನೀನು ಯಾಕೆ ಮೊದಲಿನ ತರ ಫ್ರಾಕ್ ಹಾಕ್ಕೊತಾಯಿಲ್ಲ ?” ಎಂದು ಎಷ್ಟೋ ಭಾರಿ ಕೇಳಿದ್ದೆ ಕೂಡ. ಸುಮ್ಮನೆ ನಸುನಕ್ಕು ತಲೆಸವರಿ ಸುಮ್ಮನಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ನಾನು ಕೇಳಿದಾಗ, “ನಿಂಗೆ ನಾನು ಫ್ರಾಕ್ ಹಾಕ್ಕೊಂಡರೆ ಇಷ್ಟಾನ ?” ಎಂದು ಕೇಳಿದಳು. ನಾನು ತಲೆ ಆಡಿಸಿದಾಗ, “ಯಾವತ್ತಾದರೂ ಹಾಕ್ಕೊಂಡಾಗ ಕರೀತೀನಿ, ಅವಾಗ ಬಾ” ಎಂದಿದ್ದಳು.
ಅವಳಂತೂ ಯಾವ ಹುಡುಗರ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡಿದ್ದನ್ನೂ ನಾನು ಕಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳಿಗೆ ಇದ್ದವಳೊಬ್ಬಳೇ ಫ್ರೆಂಡು, ಗೋಕುಲಂ ನಿಂದಲೂ ನೆಡೆದೇ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಸೋಡಾಬುಡ್ಡಿ ಶೈಲಜಾ. ಒಮ್ಮೆ ಅವಳ ಮುಂದೆಯೇ ಸೋಡಾಬುಡ್ಡಿ ಎಂದು ರೇಗಿಸ ಹೋಗಿ ದೊಡ್ಡವರಿಂದ ಎರಡೇಟು ಸಹ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕೆ ಅವಳಿರುವಾಗ ನಾವು ವಿನಯಕ್ಕನ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.
ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಹೊರಗೆ ಹೊರಟಾಗ ಸ್ಕೂಟರಿನಲ್ಲಿ ಜಾಗವಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದರೆ, ಮೊದಲು ಕೆಳಗೆ ಇಳಿಸುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ನನ್ನನ್ನೇ. ಗೋಪಿ ಮಾಮ ಸ್ಕೂಟರು ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ಮೇಲಂತೂ ಎರಡೂ ಸ್ಕೂಟರು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ ಒಟ್ಟಿಗೆ ವಾಪಸು ಬರುತ್ತಿದ್ದವು. ವಿನಯಕ್ಕನನ್ನು ದಿನವೂ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಬಿಟ್ಟು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ, ಮನೆಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಅವಳನ್ನು ಹೊರಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ಬಹಳ ಕಡಿಮೆ. ಹಾಗಾಗಿ ನನಗೆ ನೆನಪಿರುವಂತೆಯೂ ನಾನು ಹಾಗೂ ವಿನಯಕ್ಕ ಇಬ್ಬರೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದೆವು.
ಎಲ್ಲರೂ ಇರುವಾಗ ನಮಗೆ ಅವಳೇನಾದರೂ ಆಟವಾಡಿಸಿದರೆ, ಕಚಗುಳಿ ಇಟ್ಟು ನಗಿಸಿದರೆ ಅನಿತಾ ಆಂಟಿಯೋ ನಮ್ಮ ತಾಯಿಯೋ ಬಂದು ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಬೈದು ಓದಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಹಾಗಾಗಿ ನಾನು ವಿನಯಕ್ಕ ಇಬ್ಬರೇ ಇರುವಾಗ ಮೊದಲ ಹತ್ತು ಹದಿನೈದು ನಿಮಿಷ ಹೋಂ ವರ್ಕ್, ಅದಾದ ಮೇಲೆ ಆಟವೋ ಆಟ. ಹಾವು ಏಣಿ ಆಟ ಅಂದರೆ ಅವಳಿಗೆ ಬಲು ಇಷ್ಟ. ಒಂದೆರಡು ಸುತ್ತು ಆಡಿದ ಮೇಲೆ ಕಚಗುಳಿ ಆಟ. ನನಗಂತು ಅವಳು ಕೈಯಿಟ್ಟ ಕಡೆಯಲ್ಲ ಕಚಗುಳಿ. ಬದಲಿಗೆ ನಾನು ಸಹ ಅವಳ ಮೈ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ಕೈ ಇಟ್ಟು ಕಚಗುಳಿ ಇಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ನನಗಿನ್ನೂ ಕಾಮದ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಯುವ ವಯಸ್ಸಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಕೈ ಹಾಕಬಾರದ ಕಡೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ಕಚಗುಳಿ ಕೊಟ್ಟರೆ ಅವಳ ನಗು ತಕ್ಷಣವೇ ನಿಂತು ಬಿಡುತ್ತಿತ್ತು. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಉಸಿರು ಕಟ್ಟುವ ಹಾಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಅಪ್ಪಿಬಿಡುತ್ತಿದ್ದಳು.
ಅಂದೊಂದು ದಿನ, ಆರನೆಯ ಕ್ಲಾಸೋ ಏಳನೆಯ ಕ್ಲಾಸೋ ಶುರುವಾಗಿ ಒಂದು ವಾರವಾಗಿತ್ತೇನೊ, ಬೈಂಡು ಹಾಕಿದ ಪುಸ್ತಕಗಳಿಗೆ ಇನ್ನೂ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಲೇಬಲ್ ಹಚ್ಚಿ ಮುಗಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಇಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಅಂಗಡಿಯಿಂದ ಆರಿಸಿ ತಂದ ಲೇಬಲ್ಲುಗಳನ್ನು ನನ್ನ ತಂಗಿ ನಾನು ಶಾಲೆಯಿಂದ ಬರುವ ಮುನ್ನವೇ ಬಾಗಿಲಿಗೆ, ಕಿಟಕಿಗೆ ಅಂಟಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು. ದೊಡ್ಡವರೆಲ್ಲರೂ ಅವಳಿಗೆ ಬೈಯ್ಯುವದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಎಲ್ಲರೂ ಅವಳನ್ನು ಮುದ್ದು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಊರಿನಿಂದ ರಾಮು ಮಾಮ ಬಂದರು. ಅವರು ವಿನಯಕ್ಕನಿಗೆ ದೊಡ್ಡಪ್ಪನಾದರೂ ಬಂದಾಗೆಲ್ಲ ತಿಂಡಿ ಚಾಕ್ಲೇಟು ತರುತ್ತಿದ್ದುದ್ದು ನಮಗೆ. ಈ ಭಾರಿ ಖಾಲಿ ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿ ಬಂದಿದ್ದರು.
ದೊಡ್ಡವರದೆಲ್ಲಾ ಊಟ ತಿಂಡಿ ಆದಮೇಲೆ ಮಾತು ಕಥೆ ಶುರುವಾಯಿತು. ರಾಮು ಮಾಮನ ಮಗ ಬಾಬು ಯಾರೋ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಇಷ್ಟಪಟ್ಟಿದ್ದನಂತೆ. ಅದರ ವಿಷಯವಾಗಿ ಜಗಳವಾಗಿ ಬೇಸರಗೊಂಡು ರಾಮು ಮಾಮ ಅಮ್ಮನ ಸಹಾಯ ಪಡೆಯಲು ಬಂದಿದ್ದರು. ವಿಷಯದ ಗಾಂಭೀರ್ಯ ಜಾಸ್ತಿ ಆಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲ ವಿನಯಕ್ಕನ ಜೊತೆ ಓದಿಕೊಳ್ಳಲು ಕಳಿಸಿದರು. ರಾಮು ಮಾಮ ಬಾಬು ಬಗ್ಗೆ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಬೈಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದರು. ನನಗಂತೂ ಅವರು ಯಾಕೆ ಹಾಗೆ ಬಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಅಂತಾನೆ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ. ನನಗೂ ನಮ್ಮ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಶೋಭಾ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟವಾಗಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಹ್ಯಾಪಿ ಬರ್ಥ್ ಡೆ ದಿನ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಎಕ್ಲೇರ್ಸ್ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರೂ ನನಗೆ ಮಾತ್ರ ಫೈವ್ ಸ್ಟಾರ್ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಳು. ರಾಮು ಮಾಮನ ಅವತಾರ ನೋಡಿ ಯಾವತ್ತೂ ಶೋಭಾ ಬಗ್ಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಬಾರದೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆ.
ಮಾರನೆಯ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬಾಬಣ್ಣನೂ ಮನೆಗೆ ಬಂದ, ಆದರೆ ನಾವೆಲ್ಲ ಶಾಲೆಗೆ ಹೊರಟಿದ್ದರಿಂದ ಮುಂದೆ ಏನು ನೆಡೆಯಿತೆಂದು ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಈ ಭಾರಿ ಅವನು ಪ್ರತಿಭಾರಿಯಂತೆ ನಮಗೆಲ್ಲ ಗಣಿಕೆ ಹಣ್ಣು ಕೂಡ ತಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಬಾಬಣ್ಣ ಯಾರೋ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಇಷ್ಟಪಟ್ಟಿದ್ದಕ್ಕೂ ನಮಗೆ ಗಣಿಕೆ ಹಣ್ಣು ಸಿಕ್ಕದ್ದಿದ್ದುದ್ದಕ್ಕೂ ನಮಗೆ ಸಂಬಂಧವೇ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ.
ಸಂಜೆ ಸ್ಕೂಲಿನಿಂದ ಬಂದಾಗ ಬಾಬಣ್ಣ ಖುಶಿಯಾಗಿದ್ದ. ನಮಗೆ ಅಂತ ಬೇಕರಿಯಿಂದ ಕೇಕ್ ಕೂಡ ತಂದಿದ್ದ. ರಾಮು ಮಾಮನ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಮೊದಲಿದ್ದಷ್ಟು ಸಿಟ್ಟಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಬೇಸರವಂತೂ ಇತ್ತು. ಅಮ್ಮನಂತೂ ರಾಮು ಮಾಮನನ್ನು, “ಹೋಗಲಿ ಬಿಡು ರಾಮಣ್ಣ, ಅವನು ಸಂತೋಷವಾಗಿರೋದು ತಾನೆ ನಿಂಗೆ ಬೇಕಾಗಿರೋದು. ಜಲಜ ಮೊದಲಿಂದಲೂ ನಮ್ಮನೆ ಹುಡುಗೀನೆ, ಅವಳ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ನಿನಗೆ ಆಗಬೇಕಾಗಿರೋದು ಏನು ?” ಎಂದು ಸಂತೈಸುತ್ತಿದ್ದಳು.
ಬಾಬಣ್ಣ ಮಾತ್ರ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರನ್ನೂ ಮರೆಯಲ್ಲಿ ಕೂರಿಸಿ ಯಾರಿಗೂ ಕಾಣದಂತೆ ಬೇಕರಿಯಿಂದ ತಂದಿದ್ದ ಚಾಕಲೇಟುಗಳನ್ನು ತಿನ್ನಿಸಿದ್ದೇ ತಿನ್ನಿಸಿದ್ದು. ವಿನಯಕ್ಕ ನಮ್ಮನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಬಂದಾಗ ಮಾತ್ರ ಚಾಕಲೇಟುಗಳನ್ನು ಪಾಲು ಮಾಡಲೇ ಬೇಕಾಯ್ತು. ಜೊತೆಗೆ ವಿನಯಕ್ಕನಿಗೆ ಅದೆಂಥದ್ದೋ ಡ್ರೆಸ್ಸುಗಳನ್ನು ಕೂಡ ಕೊಡಿಸುವ ಭರವಸೆ ಕೊಟ್ಟ.
ದೊಡ್ಡವರೆಲ್ಲರೂ ಒಂದು ವಾರದ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಊರಿಗೆ ಹೋಗುವ ತೀರ್ಮಾನವಾಗಿತ್ತು. ನನ್ನ ತಂಗಿಯನ್ನು ಮೊದಮೊದಲು ವಿನಯಕ್ಕನ ಜೊತೆ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದರೂ ಆನಂತರ ಅವಳ ಗಲಾಟೆ ತಡೆಯಲು ಕಷ್ಟವಾಗಬಹುದೆಂದು ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೊರಟರು. ನಾನು ವಿನಯಕ್ಕ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಉಳಿದೆವು. ಮದುವೆಗೆ ರಜೆ ಬೇಕಾಗಬಹುದೆಂದು ನಮ್ಮನ್ನು ಕರೆದೊಯ್ಯಲಿಲ್ಲ. ನನಗಂತೂ ಸ್ವರ್ಗ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಂತಾಗಿತ್ತು. ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಐವತ್ತು ರೂಪಾಯಿಗಳಲ್ಲಿ ದಿನವೂ ಕೇಕ್ ತಿಂದರೂ ದುಡ್ಡು ಮಿಗುತ್ತದೆ. ಜೊತೆಗೆ ವಿನಯಕ್ಕನಿಗೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ದುಡ್ಡಿನಲ್ಲಿಯು ನನಗೆ ಪಾಲು ಸಿಗುತ್ತಿತ್ತು. ಹತ್ತಿರ ಹತ್ತಿರ ಒಂದು ಸಾವಿರ ಕಂಡೀಷನ್ನುಗಳಿಗೆ ಹೂ ಎನ್ನಿಸಿ ನಂತರ ದೊಡ್ಡವರೆಲ್ಲರೂ ಬಸ್ಸು ಹತ್ತಿದರು.
ನನ್ನನ್ನು ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯೆ ರೆಡಿ ಮಾಡಿಸಿ ಶಾಲೆಗೆ ಹೊರಡಿಸುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ವಿನಯಕ್ಕನದ್ದಾಯ್ತು. ಜೊತೆಗೆ ಅವಳೂ ಕೂಡ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೊರಡಬೇಕಿತ್ತು. ಶಾಲೆಯಿಂದ ವಾಪಸ್ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಸ್ನಾನ, ಹೋಂ ವರ್ಕ್ ಮಾಡಲೇಬೇಕಿತ್ತು. ಮೊದಲನೆ ದಿನ ಶಾಲೆಯಿಂದ ವಾಪಸ್ ಬಂದ ಮೇಲೆ ನನಗೆ ಅಚ್ಚರಿಯೊಂದು ಕಾದಿತ್ತು. ವಿನಯಕ್ಕ ಅಂದು ಮೊದಲಿನಂತೆ ಫ್ರಾಕ್ ತೊಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಹಳೆಯ ಫ್ರಾಕ್ ಆದ್ದರಿಂದ ಅದು ಗಿಡ್ಡವಾಗಿತ್ತು. ಅವಳ ಬೆತ್ತಲೆ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ತುಂಬಾ ದಿನದ ನಂತರ ನೋಡಿದ್ದರಿಂದ ನನಗೆ ಒಂದು ತರಹ ಮುಚುಗರ.
“ಬೇಗ ಹೋಂ ವರ್ಕ್ ಮಾಡಿಬಿಡು ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸ್ತೀನಿ” ಎಂದಳು. ನಾನು ಆಗ ನನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದೆ, ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ತಲೆಗೆ ಎಣ್ಣೆ ಮೆತ್ತಿ ಅಮ್ಮ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ನಾನು ದೊಡ್ಡವರಂತೆ ಚಡ್ಡಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ವಿನಯಕ್ಕ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸ್ತೀನಿ ಎಂದಾಗ ನನಗೇನು ಮುಜುಗರವಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಪೇಪರ್ ಓದಿಕೊಂಡು ಕೂತಿದ್ದ ವಿನಯಕ್ಕ ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾದರೂ ಬಚ್ಚಲು ಮನೆಗೆ ಬಾರದ್ದರಿಂದ ಎಲ್ಲ ಗೊತ್ತಿರುವವನಂತೆ ನಾನೆ ತಲೆಗೆ ಸೀಗೆಪುಡಿ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡೆ, ಅಳತೆ ಗೊತ್ತಾಗದೆ ಒಂದು ಹಿಡಿಯಷ್ಟು ಕಲೆಸಿ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಸುರಿದುಕೊಂಡು, ನಂತರ ಅದು ಕಣ್ಣಿಗೆಲ್ಲ ಇಳಿದು ಆಭಾಸವಾಗತೊಡಗಿತು. ಸಾಲದೆಂಬಂತೆ ಮೈಮೇಲೆಲ್ಲ ಇಳಿದು ಮೆತ್ತಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಕಣ್ಣು ಬಿಡಲಾರದೆ ವಿನಯಕ್ಕನನ್ನು ಕೂಗಿ ಕರೆದೆ. ಒಳಗೆ ಬಂದವಳೆ ನನ್ನ ಅವತಾರವನ್ನು ನೋಡಿ ಬಯ್ಯತೊಡಗಿದಳು.
ಮೈ ಮೇಲೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ಚಡ್ಡಿಯ ಮೇಲೂ ಸೀಗೆಪುಡಿ ಮೆತ್ತಿಕೊಂಡದ್ದು ನೋಡಿ ನನ್ನ ಚಡ್ಡಿಯನ್ನು ಸರ್ರನೆ ಕೆಳಗೆಳೆದು ಬಿಚ್ಚಿ ಹಾಕಿದಳು. ದೊಡ್ಡವಳಾದರೇನಂತೆ, ಅವಳೂ ಹುಡುಗಿಯೇ ತಾನೆ, ನನ್ನ ಮಾನವೆಲ್ಲ ಅವಳ ಮುಂದೆ ಹರಾಜಾದಾಗ ಮುಜುಗರವಾಗತೊಡಗಿತು. ಕಣ್ಣು ಬಿಡಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ, ಜೊತೆಗೆ ಮೈಮೇಲೆ ಚಡ್ಡಿಯೂ ಇಲ್ಲದೆ ಅವಳ ಮುಂದೆ ನಿಂತಿದ್ದೆ. ಚೆಂಬಿನಲ್ಲಿ ನೀರು ತೆಗೆದು ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಹಾಕತೊಡಗಿದಳು. ಕಣ್ಣು ಉಜ್ಜಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಕೈಗಳನ್ನು ತೆಗೆದು ಕಾಲುಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಇರಿಸಿಕೊಂಡೆ. “ಆಹಾ, ಮಹಾ ಗಂಡಸು ಇವನು” ಎಂದು ಚಂಬಿನಲ್ಲಿ ಕುಕ್ಕುತ್ತಲೇ ಕೈ ಬಿಡಿಸಿ ನನ್ನದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ನೀರು ಹಾಕಿ ತೊಳೆದಳು. ಅವಳು ತೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೆ ಹಾಳಾದ್ದು, ಯಾವತ್ತೂ ನೇರವಾಗಿ ನಿಲ್ಲದ್ದು ಅವತ್ತೇ ನಿಗುರಿ ನಿಂತುಬಿಡಬೇಕೆ ? ಅವಳಿಗೂ ಶಾಕ್, ನನಗೂ ಶಾಕ್.
ನೀರು ಹೊಯ್ಯುವದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಪ್ರತಿಮೆಯಂತೆ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟಳು. ತಕ್ಷಣವೇ ಸಾವರಿಸಿಕೊಂಡು ಕೆಳಕ್ಕೆ ಅದುಮಿ ಹಿಡಿದಳು, ಅದು ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ. “ಥೂ ಇದು ಹೇಗೊ ಚಿಕ್ಕದು ಮಾಡೋದು” ಎಂದಳು ಕಿಸಕ್ಕನೆ ನಗುತ್ತ. ನನಗಂತೂ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ವಿಪರೀತ ನಾಚಿಕೆಯಾಗಿ ಒಂದು ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಮುಚ್ಚಿ ನಿಂತೆ. ಮತ್ತೆ ಅವಳು ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಬಿಡಿಸುವ ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಆ ದಿನವಿಡೀ ಅವಳ ಜೊತೆ ಮಾತನಾಡಲೂ ಏನೋ ವಿಚಿತ್ರ ಮುಜುಗರ. ಅವಳು ಮಾಡಿದ್ದ ಚಿತ್ರಾನ್ನ ತಿಂದು ಜೊತೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಮಲಗಿದೆವು.
ಮಾರನೆಯ ದಿನ ಶಾಲೆಯಿಂದ ಬರುವ ವೇಳೆಗೆ ವಿನಯಕ್ಕ ಊಟ ತಯಾರಿಸಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಪಿಚ್ಚರ್ ನೋಡುವ ಹುಚ್ಚು ಅವಳಿಗೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ದೊಡ್ಡವರ ಜೊತೆ ಹೋಗದೆ ನಾವಿಬ್ಬರೆ ಹೋಗಿ ನೋಡಿ ಬರುವ ಹುಮ್ಮಸ್ಸು ಅವಳಿಗೆ. ಬೇಗ ಬೇಗ ಊಟ ಮಾಡಿ ಥಿಯೇಟರಿಗೆ ಹೋಗಿ ಪಿಚ್ಚರು ನೋಡಿದೆವು. ನನಗಂತೂ ಪಿಚ್ಚರು ಅರ್ಥವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಪಿಚ್ಚರಿಗಿಂತ ಮೊದಲಿಗೆ ತೋರಿಸಿದ ಜಾಹಿರಾತುಗಳೇ ಇಷ್ಟವಾದವು. ಅದರ ಜೊತೆಗೆ ಯಾರಾದರೂ ಗೊತ್ತಿರುವವರು ನೋಡಿ ದೊಡ್ಡವರಿಗೆ ಹೇಳಿದರೆ ಅನ್ನೋ ಭಯ ಒಂದು ಕಡೆ. ಈ ಪಿಚ್ಚರಿಗೆ ಕೊಡುವ ದುಡ್ಡಿನಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರೂ ಕೇಕ್ ತಿಂದು ದೊಡ್ಡದೊಂದು ಚಾಕ್ಲೆಟ್ ಬಾರ್ ತಿನ್ನಬಹುದಿತ್ತಲ್ಲ ಅನ್ನೊ ನಿರಾಶೆ ಬೇರೆ.
ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಏಳುವಾಗ ತಡವಾಗಿತ್ತು. ಇಬ್ಬರೂ ಎದ್ದು ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಓಡಿದ್ದೇ ಆಯ್ತು. ವಾಪಸು ಬಂದ ಮೇಲೆ, “ನಿನಗೂ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸಿ ನಾನೂ ಸ್ನಾನ ಮಾಡ್ಕೋತೀನಿ ಬಾ” ಎಂದು, ಎಂದಿನಂತೆ ಪೇಪರ್ ಹಿಡಿದು ಕೂತಳು. ಅವಳ ಜೊತೆ ಮೊದಲು ಎಂದಿಗೂ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಎಂದೋ ಒಮ್ಮೆ ಅವಳು ಸ್ನಾನದ ನಂತರ ಟವೆಲ್ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದು ನೋಡಿದ್ದ ನೆನಪು ಅಷ್ಟೇ.
ಈಗಂತೂ ನನಗೆ ಭಾರೀ ಕುತೂಹಲವಾಗತೊಡಗಿತು. ನಾನು ತೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಚಡ್ಡಿಗಳು ಸ್ವಲ್ಪ ದೊಡ್ಡವು. ಸ್ಕೂಲಿನ ಚಡ್ಡಿಯ ಒಳಗೆ ಸಹ ಅದನ್ನೇ ತೊಟ್ಟಿರುತ್ತಿದ್ದೆ. ಮನೆಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಒಳಗಿದ್ದ ಚಡ್ಡಿಯೇ. ಆದರೆ ವಿನಯಕ್ಕ ಅಂತಹ ಚಡ್ಡಿ ತೊಟ್ಟಿದ್ದು ಎಂದಿಗೂ ನೆನಪಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ಫ್ರಾಕ್ ತೊಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಆಗೊಮ್ಮೆ ಈಗೊಮ್ಮೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ಚಿಕ್ಕ ಚಡ್ಡಿಯನ್ನು ನೋಡಿ, ನಾನು ಶೇಮ್ ಶೇಮ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ದೊಡ್ದವರೆಲ್ಲರೂ ಚಡ್ಡಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡೇ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುತ್ತಾರೆಂಬ ನಂಬಿಕೆ ಇತ್ತು ನನಗೆ. ಹಾಗೆಯೇ ವಿನಯಕ್ಕ ಕೂಡ ಚಡ್ಡಿ ತೊಟ್ಟೇ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುತ್ತಾಳೆ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆ ನನ್ನದು.
ಅವಳು ಬಾತ್ ರೂಮಿನ ಒಳಕ್ಕೆ ಬಂದು ತಲೆಕೂದಲನ್ನು ಒಟ್ಟೂ ಮಾಡಿ ಗಂಟು ಹಾಕಿ, ಫ್ರಾಕನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿ ಹಾಕಿದಳು. ಒಳಗೆ ಬಿಳಿಯ ಬಣ್ಣದ ಇನ್ನೊಂದು ಹತ್ತಿಯ ಫ್ರಾಕು. ಈಗ ತಿಳಿಯಿತು, ಹುಡುಗಿಯರು ಇದನ್ನು ಹಾಕಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಅಂತ, ಪಿಚ್ಚರಿನ ಜಾಹಿರಾತಿನಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ತೋರಿಸಿದಂತೆ.
ನಾನು ಇನ್ನೇನಾದರೂ ಯೋಚಿಸುವ ಮುನ್ನವೇ ವಿನಯಕ್ಕ ಒಳಗಿದ್ದ ಗಿಡ್ಡ ಫ್ರಾಕನ್ನೂ ಬಿಚ್ಚಿದಳು. ನಾನು ಅವಳನ್ನು ನೋಡುವದಕ್ಕೂ ಮುಂಚೆಯೇ ನನ್ನ ತೊಡೆಗಳು ನಡುಗತೊಡಗಿದವು. ಕಣ್ಣೆತ್ತಿ ನೋಡಿದರೆ, ಹೊಳೆವ ಗೋಧಿ ವರ್ಣದ ತ್ವಛೆ, ಆಗ ತಾನೆ ಚಿಗುರುತ್ತಿದ್ದ ಪುಟ್ಟದಾದರೂ ಆಕಾರ ಮೂಡುತ್ತಿದ್ದ ಮೊಲೆಗಳು, ಚಿಕ್ಕ ಉದರ, ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಹೊಕ್ಕಳು, ಮೊಲೆಗಳ ಬಳಿ ಸ್ವಲ್ಪವೇ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ, ನಂತರ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಬಳಿ ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಇಳಿಜಾರಿನಂತಾಗಿ, ಸೊಂಟದ ಬಳಿ ಮತ್ತೆ ಸ್ವಲ್ಪವೆ ದೊಡ್ಡದಾದಂತಿದ್ದ ಅವಳ ದೇಹದ ರೂಪು ರೇಷೆಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಅವಳನ್ನೇ ನೋಡುವಂತೆ ಮಾಡಿತು. ಅವಳ ದೇಹದ ಆಕಾರದಲ್ಲಿ ಅದೇನೋ ನಾನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಾರದ ಮೋಹಕತೆ ಅಡಕವಾಗಿತ್ತು.
ಅವಳ ಸೊಂಟದ ಮೇಲೆ ಕಡು ಹಸಿರಿನದ್ದೊ ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣದ್ದೋ ಒಳಚಡ್ದಿ ದೇಹವನ್ನು ಅಪ್ಪಿ ಹಿಡಿದಿತ್ತು. ನಾನಿನ್ನೂ ಸಾವರಿಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟರಲ್ಲಿಯೇ ಅವಳು ಅದನ್ನು ಸರ್ರನೆ ಕೆಳಗಿಳಿಸಿ ನನ್ನ ಹೃದಯಬಡಿತವನ್ನೇ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಟ್ಟಳು. ಅವಳ ಕಾಲುಗಳು ಕೂಡುವೆಡೆ ಸಣ್ಣ ತ್ರಿಕೋಣವನ್ನು ಕೆಳಮುಖವಾಗಿ ಇಟ್ಟಂತೆ, ಇಡ್ಲಿಯಂತೆ ಉಬ್ಬಿದ ಪುಟ್ಟ ಜಾಗ, ಅದರ ಮೇಲೆ ಇರುವೆ ಹರಿದಂತೆ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಗುಂಗುರು ಕೂದಲು. ತ್ರಿಕೋಣದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಕಂಡರೂ ಕಾಣದಂತೆ ಶುರುವಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಸಣ್ಣ ಸೀಳು ಮಾರ್ಗ. ಸೀಳಿನಿಂದಾಗಿ ಪುಟ್ಟ ಸ್ಪಂಜುಗಳಂತಿದ್ದ ಆ ತುಟಿಗಳೋ, ಆ ತುಟಿಗಳಿಂದಾಗಿ ಆ ಮಾದಕ ಸೀಳೋ, ತಿಳಿಯದೇ ಕಳೆದೇ ಹೋಗಿದ್ದೆ !.
“ಥೂ ಪೋಲಿ” ಎಂದು ತನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಅದಕ್ಕೆ ಅಡ್ಡ ಹಿಡಿದಾಗಲೇ ನನ್ನ ಹೃದಯ ಮತ್ತೆ ಬಡಿಯಲು ಶುರು ಮಾಡಿದ್ದು. ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ನನ್ನ ಚಡ್ಡಿಯನ್ನು ಕೆಳಕ್ಕೆಳೆದು ಬಿಚ್ಚಿ, ನೀರು ಹಾಕತೊಡಗಿದಳು. ನಾನು ನೀರು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬರಬಾರದೆಂಬಂತೆ ಮುಖ ಕೆಳಗೆ ಮಾಡಿ ಮತ್ತೆ ಅವಳ ಸೊಂಟದಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಹೋದೆ. ಅವಳು ಸುರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ನೀರು ಸಿಡಿದು ಹನಿಹನಿಯಾಗಿ ಅವಳ ಪುಟ್ಟ ಗುಂಗುರು ಕೂದಲುಗಳ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಲೈಟಿನ ಬೆಳಕಿಗೆ ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಬಲ್ಬಿನಂತೆ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದವು. ಮತ್ತೂ ಒದ್ದೆಯಾದಾಗ ಕೂದಲಿನ ಗುಂಗುರೆಲ್ಲ ಮಾಯವಾಗಿ ದೇಹಕ್ಕೆ ಅಂಟಿ ಪುಟ್ಟ ಹನಿಗಳೆಲ್ಲ ಒಂದಾಗಿ ಸೀಳಿನ ದಾರಿ ಹಿಡಿದು, ಸೀಳಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಝರಿಯಂತೆ ಹರಿದು ಅಲ್ಲಿಂದ ಒಂದೊಂದೆ ಹನ್ನಿ ಟಪಕ್ಕನೆ ಕೆಳಗೆ ಬೀಳುತ್ತಿರುವಾಗ ನನಗರಿವಿಲ್ಲದೇ ನನ್ನದು ಎದ್ದು ನಿಲ್ಲತೊಡಗಿತು.
ನಾನು ಕುತೂಹಲದಿಂದ ದುರುಗುಟ್ಟಿ ನೋಡುತ್ತಿರುವ ಜಾಗ ಯಾವುದೆಂದು ಅವಳಿಗೆ ತಿಳಿದಿದ್ದರೂ ನನ್ನನ್ನು ಅವಳು ಮತ್ತೆ ತಡೆಯಲಿಲ್ಲ. ಯಾವುದೇ ಆಧಾರವಿಲ್ಲದೆ ತನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ತಾನು ಎದ್ದು ನಿಂತ ನನ್ನ ಅಂಗವನ್ನು ಅವಳು ನೋಡುತ್ತಿರಬಹುದು ಅಂತ ನನಗೆ ಅನ್ನಿಸಿದರೂ, ಅದರ ಕಡೆ ಗಮನ ಹರಿಸಿ ಅವಳಿಗೆ ಆಭಾಸ ಉಂಟು ಮಾಡಲು ನನಗೆ ಮನಸ್ಸಾಗಲಿಲ್ಲ. ಯಾವುದೇ ಆತುರವಿಲ್ಲದೆ, ಯಾವುದೇ ಕೆಟ್ಟ ಭಾವನೆಯಿಲ್ಲದೆ, ಬರಿಯ ಕುತೂಹಲವನ್ನೇ ಸವಿಯುತ್ತಾ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು.
ಅವಳಿಗೆ ನಿಂತು ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸಿ ಸಾಕಾದಾಗ, ಮಂಡಿಯೂರಿ ಕೆಳಗೆ ಕೂತಳು, ಮಂಡಿಯೂರಿ ಸಾಕಾದಾಗ, ಒಂದು ಮಂಡಿಯನ್ನು ನೆಲಕ್ಕೆ ಊರಿ, ಇನ್ನೊಂದು ಮಂಡಿಯನ್ನು ಮೇಲಕ್ಕೆ ಮಡಿಸಿ ಕೂತಳು. ಈಗಂತೂ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಅಡಗಿದ್ದ ಅವಳ ಮಂದಾರ ಪುಷ್ಪ, ತೊಡೆಗಳ ಒತ್ತಡ ತಾಳಲಾರದೆ ಹೊರಗೆ ನುಸುಳಿ ಸಣ್ಣಗೆ ಅರಳಿ ನಿಂತಿತು. ಅವಳ ಸೀಳಿನ ಪ್ರಾರಂಭದಿಂದ ಹಿಡಿದು ಕೊನೆಯವರೆಗೂ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಬಿಡದಂತೆ ಗೋಚರಿಸುತ್ತಿತ್ತು.
ಅವಳಂತೂ ಏನೂ ಆಗಿಲ್ಲವೆಂಬಂತೆ ನನಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆಯೂ ಸೋಪು ಹಚ್ಚಿ ಉಜ್ಜುತ್ತಿದ್ದಳು, ನಿಗುರಿ ನಿಂತ ನನ್ನ ಅಂಗವನ್ನೂ ಸೇರಿಸಿ. ಅದೇ ಗತಿಯಲ್ಲಿ ತನಗೂ ಸೋಪ್ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡು ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಇಬ್ಬರ ಮೇಲೂ ನೀರು ಸುರಿಯತೊದಗಿದಳು. ಸ್ನಾನವಾದ ಮೇಲೆ ಟವೆಲ್ಲಿನಿಂದ ನನ್ನನ್ನು ಒರೆಸಿ, ತಾನೂ ಒರೆಸಿಕೊಂಡು, ಧರಿಸಲು ನನಗೆ ಬಟ್ಟೆ ಕೊಟ್ಟಳು. ತಾನೂ ಬಟ್ಟೆ ಧರಿಸಿಕೊಂಡಳು. ಆ ದಿನ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಜಾಸ್ತಿ ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ. ಮಾತುಗಳು ಗಂಟಲವರೆಗೆ ಬಂದು, ಅವಳ ರತಿ ಪುಷ್ಪ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಅರಳಿ ನಿಂತ ದೃಷ್ಯವೇ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ಬಂದು, ಮಾತುಗಳು ಗಂಟಲಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದವು.
ಮತ್ತೆ ಎಂದಿಗೂ ನಾನೂ ಅವಳು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಮಾರನೆಯ ದಿನವೇ ಮೊದಲಿನಂತೆ ಸಲುಗೆಯಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡತೊಡಗಿದೆವು. ತಂಗಿ ಹಾಳು ಮಾಡಿದ್ದ ಲೇಬಲ್ಲುಗಳಂತದ್ದನ್ನೇ ತಂದು ನನ್ನ ಪುಸ್ತಕಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಸಿಕೊಟ್ಟಳು ವಿನಯಕ್ಕ. ದೊಡ್ಡವರೆಲ್ಲರೂ ವಾಪಸು ಬರುವ ಹಿಂದಿನ ದಿನ ನನ್ನನ್ನು ಬೇಕರಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಸಾಕು ಎನ್ನುವವರೆಗೂ ಕೇಕ್ ತಿನ್ನಿಸಿದಳು. ಆ ರಾತ್ರಿ ನನ್ನನ್ನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ತಬ್ಬಿ ಮಲಗಿದಳು, ಅವಳ ಮೊಲೆಗಳು ನಮ್ಮ ನಡುವೆ ನಿಂತರೂ ಬಿಡದೆ. ನಾನೂ ತಬ್ಬಿ ಮಲಗಿದೆ, ನಿಂತ ನನ್ನದನ್ನು ಕೆಳಕ್ಕೆ ಸರಿಸುವ ಗೋಜಿಗೆ ಹೋಗದೆ; ನಾವಿಬ್ಬರೂ ತಬ್ಬಿ ಮಲಗಿದ್ದೆವು, ಕಾಲಿಡುತ್ತಿದ್ದ ಪ್ರಾಯವನ್ನು ಕೆಣಕುವ ಗೋಜಿಗೆ ಹೋಗದೆ.
ಸ್ಖಲನ 